به نام خدا
سلام
دیدید اغلب ما خانوما وقتی داریم غذا طبخ میکنیم بر حسب عادت قاشق یا کفگیر که دستمون هی میزنیم لب قابلمه یا ماهی تابه؟ امروز جاتون خالی داشتم غرمه سبزی درست میکردم چندبار کفگیر را زدم لب ماهی تابه ای که داشتم سبزیشو تفت میدادم، بعد همسرم خندید، گفتم چرا می خندی؟ گفت پریروز با چندتا همکارا توباغ بودیم خواستیم غذا بخوریم قاشقی که سرش کج شده بود را هم آوردم یکی از همکارا پرسید این قاشقه چرا کجه؟ همسرم میگه معماس اگه گفتی چرا کجه؟ هرکدوم از همکاراش یه مطلبی درموردش میگن، بعد همسرم تعریف کرده که نه این تلاش یک عمر همسر من هنگام غذا درست کردنه، که سر این قاشق کج شده، البته بگم این قاشق یک جای دیگه سرش خم شد بعدم دیگه من استفاده نکردم و بایکسری ظرف دیگه بردمشون تو باغ.
اما همسرم درمورد کج شدن این قاشق تلاشهای من تو خونه را براش عنوان کرده بود، که البته این هم نوعی مثبت نگری است. اما یه بار که برادر خدا بیامرزم که ان شاالله نور به قبرش بباره که دیگه هیچکس مثل اون پیدا نمیشه که نسبت به هر مسئله ای خوش بین باشه و با دید مثبت به قضیه نگاه کنه، یه بار تو باغ داشتیم غذا می‌خوردیم که این قاشق افتاد دست برادرم و ایشون گفت وای این قاشقه چقدر خوبه! خودش راه دهن را بلده نیاز نیست خیلی دستت را خمش بدی،. اونروز کلی خندیدیم و امروز با به یادآوردن این خاطره کلی بخاطر اینکه دیگه بینمون نیست گریه کردم و بعد براش فاتحه خوندم... ان شاء الله که برادرم مورد لطف و رحمت خدا قرار داشته باشند، الهی آمین
برای شادی روحشون صلوات... اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
- ۹۹/۰۶/۱۵